กระเป๋าเดินทางฉบับนี้เดินทางมาสัมผัสชีวิตชาวอินเดียที่ไม่ต้องไปไกลถึงนิวเดลี หรือพาราณสี เเต่ก็มีความเป็นอินเดียอยู่ไม่น้อย
ลิตเติ้ลอินเดีย (Little India) เป็นชุมชนในประเทศสิงคโปร์ มีชาวอินเดียอาศัยอยู่อย่างคับคั่ง ไม่เพียงเเค่ชาวอินเดียเท่านั้น เเต่ยังมีวัฒนธรรมของอินเดียที่คนทั่วโลกรู้จัก ไม่ว่าจะเป็นวัดแขก มัสยิด ตึกรามบ้านช่องสีสันฉูดฉาด หรือความพลุกพล่านบนท้องถนน ถ้าหากเป็นประเทศไทยก็คงจะเป็นพาหุรัดที่มีคนอินเดียอยู่ทุกซอกทุกมุม
เรานั่งรถไฟฟ้าใต้ดินมาลงสถานี Little india (NE7) เพื่อมาสัมผัสความเป็นอินเดียเเละกินอาหารอินเดียเเท้ ๆ (ที่สิงคโปร์) เมื่อขึ้นมาจากสถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน เดินมาไม่ไกลมากจะเจอ Tekka Food Center ที่มีร้านอาหารอินเดียรวมกัน เหมือนมีร้านส้มตำอยู่ติดกัน ๆ เป็นสิบ ๆ ร้าน คนอินเดียนิยมกินอาหารโดยใช้มือ ถึงจะเป็นข้าวราดแกงจะใช้มือรับประทาน เเต่ถ้าหากเราคนไทยที่รักช้อนส้อมเป็นชีวิตจิตใจก็สามารถขอพี่เจ้าของร้านได้
มื้อเที่ยงของเราที่ลิตเติ้ลอินเดียคือ naan คล้าย ๆ เเป้งโรตีเเต่หนานุ่มมากกว่า ส่วนมากจะกินคู่กับอาหารประเภทเเกง มีร้านค้าให้เลือกจนลืมหิว เราเดินดูจนทั่ว สุดท้ายเลือกร้านที่ดูน่ากินที่สุด เมนูเป็นรูปสวยงาม เพื่อง่ายต่อการชี้สั่งอาหาร เราสั่ง Naan มากินคู่กับเเกงกะหรี่ พี่คนขายที่หน้าตาดูไม่เป็นมิตรเท่าไหร่ เเต่ใจกว้างยิ่งกว่าเเม่น้ำเจ้าพระยา หลังจากสั่งอาหาร คนขายบอกให้เรานั่งรอที่โต๊ะเลย ไม่ต้องเป็นห่วง เงินค่อยจ่ายตอนกินเสร็จ ใช้เวลาไม่นานอาหารอินเดียที่ทำจากคนอินเดียเเต่ไม่ได้กินในประเทศอินเดียก็มาเสิร์ฟตรงหน้า วิธีการกินควรฉีก naan ให้พอดีคำ แล้วเอาไปตักแกงกะหรี่ รสของแกงกะหรี่จะตัดกับเเป้งทำให้ไม่เลี่ยนจนเกินไป ตบท้ายด้วยลูกชิ้นปลาก้อนโตที่อัดแน่นไปด้วยหมูสับ คาดว่าจะเป็นอาหารของคนสิงคโปร์
หลังจากกินเสร็จพี่เจ้าของร้านก็เดินเข้ามาดูว่าเรากินอาหารหมดหรือยัง พยายามถามว่ารสชาติเป็นยังไง ทำไมกินไม่หมด เรากินเหลือเเค่เเกงกะหรี่เพราะท้องเราอัดเเน่นไปด้วยแป้ง Naan ใช่ว่าอาหารไม่อร่อยนะพี่จ๋าาา เราบอกลาคนขายก่อนที่จะออกมาเดินเล่นกินลมชมตึก
บ้านเรือนส่วนใหญ่จะมีสีสันฉูดฉาดกว่าปกติ ถึงเเม้ว่าในสิงคโปร์จะทาสีบ้านหรือตึกให้เป็นสีเเปลกตาอยู่เเล้ว เเต่ในลิตเติ้ลอินเดียจะมีสีสันมากกว่าชุมชนทั่วไป ไม่ใช่เพียงป้ายร้านหรือประตูที่มีสี เเต่กลับเป็นตึกทั้งตึก บางธนาคารใช้สีแดงทั้งตึก บางร้านอาหารใช้สีเทาสลับกับเเดง บางตึกสูงทาสีเหลือง เเละห้องน้ำทาสีสลับกันไปมา เห็นเเล้วรู้สึกแปลกตา เเต่กลับหลงใหลอย่างบอกไม่ถูก
เราเดินผ่านโรงภาพยนตร์ (Rex Cinema) มีโปสเตอร์ของภาพยนตร์หรือหนังที่กำลังเข้าฉายอยู่หน้าโรงหนังเรียงกันราว 5 เรื่อง ทั้งหมดเป็นหนังของอินเดีย ไม่มีหนังต่างประเทศหรือหนังในประเทศเลย เคยได้ยินชื่อเสียงการดูหนังของอินเดียมานักต่อนักว่าขณะที่หนังฉายอยู่คนดูจะส่งเสียงตลอดทั้งเรื่อง หรือเเม้กระทั่งฉากเต้น คนในโรงจะลุกขึ้นมาเต้นไปกับหนังด้วย แต่น่าเสียดายที่เราทำได้เเค่ดูโปสเตอร์อยู่หน้าโรงหนังเท่านั้น
ส่วนใหญ่เราจะพบคนอินเดียอยู่ทุกเเห่งในประเทศสิงคโปร์ จนชักไม่แน่ใจว่าเราอยู่ประเทศสิงคโปร์หรืออินเดียกันแน่ เมื่อยกกล้องขึ้นมาเก็บภาพถ่ายของคนอินเดีย ทุกครั้งที่กดชัตเตอร์คนอินเดียจะยิ้มให้กล้องเเละเข้ามาทักทายเสมอ เมื่อเราเดินผ่านใจกลาง ของลิตเติ้ลอินเดียเข้ามาเรื่อย ๆ ยิ่งได้เห็นความเป็นอินเดียมากขึ้น จากตึกสูงกลายเป็นร้านค้าริมถนน จากถนนสายหลักกลายเป็นถนนเล็ก ๆ มีคนอินเดียนั่งจับกลุ่มคุยกันตามร้านกาแฟ ร้านขายผักผลไม้ เปรียบเสมือนขายของอยู่ข้างบ้านตัวเองมากกว่าเป็นตลาด ให้คนซื้อสามารถเลือกหยิบใส่เเล้วนำมาชั่ง น้ำหนักเอง จริง ๆ เเล้วก็ไม่ต่างอะไรจากซูเปอร์มาร์เก็ตบ้านเรามากนัก เพียงเเต่ไม่มีห้องสำหรับขายโดยเฉพาะเท่านั้นเอง
“มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ ที่จะทาสีหลาย ๆ สี เเล้วออกมาสวยเเบบนี้” เพื่อนร่วมทางผู้ที่หลงใหลในสถาปัตยกรรมพูดทิ้งท้าย ก่อนที่เราจะต้องบอกลาลิตเติ้ลอินเดีย
การมาลิตเติ้ลอินเดียครั้งนี้ถือเป็นการได้สัมผัสความเป็นอินเดียครั้งเเรก ถ้าไม่นับการไปเดินหลงเเถวพาหุรัดเมื่อปีก่อน ถึงเเม้ลิตเติ้ลอินเดียจะไม่ใช่อินเดียจ๋า เหมือนประเทศอินเดีย เเต่เราคิดว่ามันเสมือนจริงมาก คนอินเดียน่ารัก ใจดี แต่ก่อนจะจากกันขอกล่าวอำลาเป็นภาษาอินเดียสักหน่อย…
นมัสเต (พูดได้เเค่นี้)
เรื่องและภาพ วริยา กระแจ่ม
