คนที่อาศัยอยู่ประจำแถวซอยศาลากลาง จังหวัดยโสธร คงจะคุ้นตากับชายวัยกลางคนสวมเสื้อกั๊กสีส้ม มีเบอร์ 29 เป็นหมายเลขประจำตัว ทำหน้าที่รับส่งผู้โดยสารให้ไปถึงจุดหมายปลายทาง แต่จะมีอีกสักกี่คนที่รู้ว่า เขาได้พัฒนาชีวิตจากมอเตอร์ไซค์รับจ้างธรรมดา ๆ มาเป็นมอเตอร์ไซค์รับจ้างที่ทุกคนอยากจะเรียกใช้บริการ ด้วยความซื่อสัตย์ ตรงต่อเวลา และการไม่เอารัดเอาเปรียบลูกค้า แถมยังราคาประหยัดอีกด้วย สิ่งเหล่านี้ทำให้ชายผู้นี้ “ไพร–ทองไพร เผ่าเพ็ง” เป็นยิ่งกว่ามอเตอร์ไซค์รับจ้าง
“พื้นเพผมเป็นคนอำเภอเมือง จังหวัดยโสธร อดีตผมมีอาชีพทำไรทำนามาก่อน เนื่องจากการทำอาชีพนี้มันก็ขึ้นอยู่กับช่วงฤดูกาล ทำให้ผมอยากจะมีอาชีพเสริม ผมจึงเริ่มหันมาขับมอเตอร์ไซค์รับจ้าง แรก ๆ ผมก็เขิน ๆ อาย ๆ ลูกค้าบ้าง เพราะปกติแล้วผมไม่ค่อยได้ออกมาพบปะกับใคร รายได้ต่อวันก็ตกวันละ 200-300 บาท แม้จะไม่ได้มากอะไรแต่ก็ถือว่าเป็นค่าอาหารในแต่ละวันให้กับครอบครัวได้” ลุงไพรเล่าด้วยรอยยิ้มให้เราฟัง
“ทุก ๆ วัน ผมเริ่มออกมาประจำการ (ประจำที่พักรถ) ตั้งแต่เช้ามืด เพราะในย่านนั้นมักจะมีคนวัยทำงานมาใช้บริการมอเตอร์ไซค์รับจ้างอยู่บ่อย ๆ ด้วยการบริการที่ประหยัดและปลอดภัย ทำให้ผมเป็นที่รู้จักของคนในละแวกนั้น” ชายวัยกลางคนพูดถึงชีวิตการทำงานด้วยความภูมิใจ
หลังจากบทสนทนาของเราเริ่มต้นไปได้สักพัก ลุงไพรเล่าต่ออีกว่า “เหตุผลที่ทำให้ผมเลือกอาชีพมอเตอร์ไซค์รับจ้างก็เพราะว่ามันเป็นอาชีพที่เป็นอิสระดีครับ ไม่ต้องไปเป็นลูกจ้างใคร การที่ผมทำอาชีพนี้ก็ไม่ได้ง่ายเสมอไป เพราะการที่จะเป็นมอเตอร์ไซค์รับจ้างที่ถูกต้องนั้นก็ต้องเข้าไปที่กรมขนส่ง เพื่อไปขอใบอนุญาตขับขี่สาธารณะ ขอคู่มือรถป้ายเหลือง เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นหลักฐานในการประกอบอาชีพนี้ ถ้าขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งอาจจะทำให้โดนตำรวจจับได้”
เมื่อพูดถึงลูกค้าที่แวะเวียนมาใช้บริการรถรับจ้าง ลุงไพรเล่าก็ให้ผมฟังว่า “ลูกค้าประจำก็มีอยู่บ้าง บางครั้งลูกค้าจะโทรศัพท์มาบอกให้ไปรับบ้าง หรือแม้กระทั่งให้นำของไปส่งในที่ต่าง ๆ เขาอาจจะชอบการบริการของผมก็ได้นะ” ลุงไพรพูดพร้อมทั้งหัวเราะไปด้วย
“ผมหลงรักอาชีพมอเตอร์ไซค์รับจ้างแล้ว ถึงแม้ช่วงนี้อากาศมันจะร้อนไปหน่อย ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคในการทำงานของผมเท่าไร ต่อให้ฝนตกแดดออกก็ใช่ว่าจะทำงานไม่ได้ เพราะอาชีพแบบผมหาเช้ากินค่ำก็ต้องสู้ เพื่อแลกกับค่าอาหารของครอบครัวผม” ลุงไพรเล่าด้วยรอยยิ้มจริงใจ
และสุดท้ายก่อนจะจากกันลุงไพรบอกกับเราด้วยความภาคภูมิใจว่า “ใคร ๆ อาจจะมองว่ามอเตอร์ไซค์รับจ้างเป็นอาชีพหาเช้ากินค่ำ แต่สำหรับผม การทำอาชีพไหนก็ไม่ใช่ปัญหา ถ้าเรามีใจรักอยากจะทำ หรือชอบเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ผมว่าเราไม่ต้องไปสนใจหรอกครับว่าจะทำอาชีพอะไร แต่ที่สำคัญคือเราไม่เบียดเบียนเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน สำหรับผม ผมถือว่าอาชีพมอเตอร์ไซค์รับจ้างดีที่สุดครับ” ลุงไพร
เรื่องและภาพ : ณัฐวุฒิ ไพอุปลี
